Nerolidol – Terpen o Szczególnych Właściwościach Medycznych

Obok kannabinoidów terpeny są prawdopodobnie najważniejszą farmakologicznie grupą substancji w konopiach. Wiele z tych terpenów, takich jak beta-kariofile, jest już powszechnie znane i cenione ze względu na swoje korzyści prozdrowotne.

Jeszcze mniej znanym terpenem, który ma równie interesującą skuteczność leczniczą, jest Nerolidol. Zawartość nerolidolu może się znacznie różnić w zależności od odmiany konopi. Oprócz konopi terpen jest również obecny w innych roślinach, takich jak drzewo herbaciane lub lawenda. Pod względem chemicznym nerolidol jest seskwiterpenem i ze względu na swoją strukturę jest również zaliczany do alkoholi.

Działanie Przeciwpasożytnicze i Antybiotyczne

Rośliny produkują terpeny między innymi po to, aby odstraszyć swoich naturalnych wrogów, ale także po to, aby chronić się przed drobnoustrojami chorobotwórczymi. Szczególną cechą nerolidolu jest to, że jest skuteczny przeciwko całej gamie różnych pasożytów drobnoustrojowych. Zakażenia pojedynczymi pasożytami dotykają miliony ludzi na całym świecie. Jedną z najbardziej znanych chorób pasożytniczych jest malaria, którą wywołuje pojedynczy pasożyt zwany plasmodium falciparum.

Ale również narkolepsja lub leiszmanioza są niebezpiecznymi chorobami wywoływanymi przez pasożyty. Kilka badań wykazało, że nerolidol jest w stanie skutecznie zwalczać te pasożyty. Zarówno w badaniach in vitro, jak i obserwacjach na myszach stwierdzono, że nerolidol jest skutecznym środkiem eliminującym pasożytnicze patogeny wymienionych zakażeń.

Testy in vitro pozwoliły na prawie 100-procentową eliminację pasożytów w ciągu 24 godzin. Innym zdumiewającym odkryciem był potencjał antybiotykowy nerolidolu. Terpen okazał się skuteczny przeciwko wielu chorobotwórczym bakteriom. Również przeciwko tym, które są odporne na wiele antybiotyków.

Mechanizm działania nerolidolu polega na tym, że może on uwrażliwiać bakterie oporne na antybiotyki, tak aby można je było zwalczać tradycyjnymi antybiotykami. Badanie przeprowadzone w USA wykazało, że kultury bakterii po dodaniu niewielkiej ilości nerolidolu ponownie stały się wrażliwe na antybiotyki.

Wielooporny szczep staphylococcus aureus po dodaniu do hodowli stężenia od 0,5 do 2,0 nanomoli nerolidolu stał się wrażliwy na wszystkie powszechnie stosowane antybiotyki. Podobnie szczep Escherichia coli oporny na antybiotyk polimyksynę B stał się ponownie uczulony na ten antybiotyk przy użyciu tej samej metody.

Naukowcy zakładają, że seskwiterpeny, takie jak nerolidol, mogą być używane jako rodzaj wzmacniacza powszechnie stosowanych antybiotyków. Niektóre metody dezynfekcji można dodatkowo zoptymalizować poprzez dodanie tego terpenu.

Wzmacniacze Transdermalnego Wchłaniania

Szczególną właściwością nerolidolu jest również to, że może on znacznie poprawić wchłanianie innych substancji czynnych przez skórę. Wiele leków, głównie działających miejscowo, musi być jak najskuteczniej wprowadzanych do tkanek miejscowych za pomocą maści.

Naukowcy mówią o tym procesie o tak zwanej penetracji przezskórnej. Jedno z badań z 2006 roku wykazało, że seskwiterpeny, a w szczególności nerolidol, mogą kilkakrotnie zwiększyć wchłanianie.

W badaniu tym badano substancję czynną diklofenak sodowy. Ten aktywny składnik jest zawarty w wielu maściach, które są stosowane przeciwko kontuzjom sportowym lub dolegliwościom reumatycznym. Celem badania było określenie wpływu mieszania różnych terpenów w stężeniu 0,25 % na stężenie substancji czynnej w otaczających tkankach. Stwierdzono, że nerolidol może zwiększyć przepuszczalność odpowiednich tkanek dla substancji czynnej o współczynnik 198.

Różnorodne Działanie Neuroprotekcyjne

Termin „neuroprotekcyjny” jest w rzeczywistości nadrzędnym terminem odnoszącym się do działania ochronnego na mózg i ośrodkowy układ nerwowy. Efekt ochronny można osiągnąć na wiele różnych sposobów, na przykład hamując w tych regionach stres oksydacyjny, ale może również wpływać na procesy biologii molekularnej, które prowadzą do powstania chorób zwyrodnieniowych, takich jak Parkinson. Nerolidol wydaje się wykazywać takie samo szerokie działanie neuroprotekcyjne.

Badania na myszach wykazały, że nerolidol zatrzymuje dokładnie te procesy wewnątrzkomórkowe, które są odpowiedzialne za proces zwyrodnieniowy w chorobie Parkinsona. Hamuje również stres oksydacyjny w komórkach nerwowych i blokuje wiele przekaźników zapalnych związanych z chorobami neurologicznymi.

Zwłaszcza w przypadku Parkinsona, dzisiejsza medycyna szkolna nie jest w stanie zatrzymać procesu wyzwalającego chorobę, a jedynie złagodzić jej objawy. Naukowcy uważają, że w przyszłości nerolidol może być interesującym kandydatem do wyeliminowania rzeczywistych procesów chorobowych.