Jak Powstało LSD?

79 lat temu, 19.04.1943 roku Albert Hofmann przeżył pierwszą podróż ludzkości pod wpływem LSD. Warto więc z tej okazji przyjrzeć się historii i badaniom nad LSD.

Historia LSD

Odkrycie psychoaktywnego działania LSD (dietyloamidu kwasu lisergowego) graniczy z tajemnicą. Albert Hofmann, który był chemikiem w firmie Sandoz pod koniec lat 30-tych XX wieku poszukiwał lekarstwa na niewydolność serca. Kwas lisergowy wyekstrahowany ze sporyszu wykazał tutaj duży potencjał. Hofmann eksperymentował z tym molekułem i zsyntetyzował kilka pochodnych.

Dwudziestą piątą pochodną, która początkowo nie przyniosła pożądanego efektu, nazwał LSD-25 i odłożył ją na półkę. Kilka lat później, na początku kwietnia 1943 roku Hofmann ponownie przyjrzał się otrzymanym pochodnym. W przypadku LSD-25 spodobała mu się jego struktura chemiczna. Wziął substancję z półki, by ponownie ją zbadać. Hofmann, który zazwyczaj pracował bardzo ostrożnie, popełnił błąd i niewielka część substancji wylądowała w jego oczach.

Początkowo działanie LSD objawiło się efektami wizualnymi, które zaskoczyły Hofmanna, ale także go bardzo zaintrygowało.

Było to 19 kwietnia 1943 roku. Albert Hofmann odważył dawkę 250 mikrogramów LSD i ją przyjął. W psychonautyce 75-100ug są uważane za dawkę początkującą. Hofmann natomiast przyjął trzykrotnie więcej. Efekty pojawiły się dopiero gdy jechał rowerem do domu. Był tak oszołomiony efektami LSD, że jego asystent musiał odprowadzić go do domu.

W domu Hofmann położył się do łóżka i przeżył pierwszą prawdziwą podróż pod wpływem LSD. To fascynujące, ale i przerażające doświadczenie pozwoliło mu już wtedy podejrzewać duży potencjał medyczny tej substancji. I miał w tym coś więcej niż tylko rację.

W latach 60-tych XX wieku na Uniwersytecie Harwardzkim pod kierownictwem profesora Timothy’ego Leary’ego zorganizowano projekt nad psylocybiną. Ciężko chorym ludziom podawano LSD/sybilinę w nadziei na leczenie ich cierpienia i lęku przed śmiercią. Już wtedy wyniki były imponujące.

Jednak koncepcja setu i settingu szybko się wykrystalizowała. Lekarze podawali ludziom LSD, kiedy leżeli na łóżku w szpitalu i zostawiali ich samych sobie. Wielu pacjentów miało tak zwane bad tripy, czyli koszmarne stany, który wydają się nigdy nie skończyć.

Naukowcy postanowili umieścić pacjentów w specjalnie przygotowanym pomieszczeniu. Pacjenci nie widzieli już gołej ściany, lecz kolorowe obrazy w przytulnym pokoju. Te tripreumy były przeważnie wyposażone w poduszki i koce, a w tle leciała inspirująca muzyka. Decydującą zmianą była obecność psychoterapeuty psychodelicznego. Ten terapeuta szczegółowo zajmował się pacjentem.

W dniu poprzedzającym doświadczenie pacjent został dokładnie poinformowany, a następnego dnia omówiono doświadczenie. Doświadczenie i spostrzeżenia pacjenta powinny być zintegrowane z codziennym życiem. Terapeuta był z pacjentem w dniu doświadczenia, pozostawiając go dla siebie przez większość czasu, ale w trudnych okresach podróży był w stanie pomóc pacjentowi.

Dlatego dziś podstawą spożywania substancji psychodelicznych jest set i setting. Psychodeliczne substancje należy spożywać tylko wtedy, gdy czujemy się dobrze, przebywamy w otoczeniu, w którym czujemy się komfortowo i mamy u boku osobę, której ufamy. Idealnie byłoby, gdyby ta osoba miała już doświadczenie z psychodelikami i wiedziała, jak pomóc w trudnych momentach.

Jakie Efekty Ma LSD?

Około 2 godziny po zażyciu LSD wywołuje zmiany wizualne. Objawia się to przy spożyciu mniejszych dawek poprzez intensywniejszą percepcję kolorów, zmianę postrzegania wielkości i doświadczenia synestetyczne. Konsumenci widzą muzykę lub wyczuwają kolory. Wrażenia zmysłowe się mieszają.

W późniejszym okresie doświadczenia dochodzi do wglądu wewnętrznego. Ściany podświadomości zostają zburzone, a konsument jest połączony ze swoją podświadomością. Te zbudowane mury są nam potrzebne, by przetrwać, ale blokują nasz rozwój umysłowy.

Osoba, u której zdiagnozowano raka, w większości przypadków jest bardzo przytłoczona tą diagnozą, zwłaszcza jeśli jej rokowania są złe. Dlatego wiele osób nie chce stawiać czoła myślom związanym z tą chorobą. LSD zmusza ludzi do zmierzenia się z psychicznymi skutkami swojej diagnozy.

I tutaj napotykamy zarówno na potencjał, jak i ryzyko związane z LSD i psychodelikami. Osoba, która ma przed sobą trudne wyzwanie lub doświadcza poważnych urazów, podczas doświadczenia staje w obliczu tego z pełną siłą.

Jednak LSD nie uzależnia i ze względu na intensywne i wyczerpujące działanie ma bardzo mały potencjał, aby powtórzyć go następnego dnia. Trip na LSD może być jak wspinaczka górska, bardzo męcząca i po dotarciu na szczyt jesteś przytłoczony. Ale podobnie jak większość ludzi nie chce codziennie wspinać się po górach, tak niewielu chce i będzie często zażywać LSD. Sprzeciwia się temu również szybki rozwój tolerancji. Aby w drugim dniu osiągnąć taki sam efekt, jak w pierwszym, potrzebna jest dawka około 2,5-krotna. Po tygodniu trip na LSD kosztowałaby kilkadziesiąt tysięcy złotych ze względu już na samą ilość, jaką trzeba by było przyjąć.

W obecności terapeuty osiągnięto fantastyczne rezultaty. Śmiertelnie chorzy, uzależnieni i pogrążeni w głębokiej depresji ludzi mogli uwolnić się od cierpienia psychicznego lub zmienić znaczenie swojej choroby.

Istnieje wiele potwierdzonych w badaniach dowodów osób, które osiągnęły niewiarygodne wyniki. Ludzie cierpiący na alkoholizm byli w stanie znacznie ograniczyć spożycie alkoholu lub nawet całkowicie go rzucić. Ludzie z głęboką depresją po raz pierwszy od wielu lat potrafią się uśmiechać i są wzruszeni pięknem natury oraz ludzie, którzy w pełni pogodzili się ze śmiercią, a nawet umierali z uśmiechem.

Pisarz Aldous Huxley był wielkim zwolennikiem psychodelików. Chorował na raka i w dniu śmierci zażywał LSD w obecności ukochanej żony. Laura Huxley powiedziała prasie, że jej mąż zmarł najpiękniejszą śmiercią.

Uproszczony Sposób Działania LSD

LSD dokuje do receptora 5HT-2A (5-hydroksytyramina i serotonina). Specyficzne wiązanie z tym receptorem powoduje typowe działanie. Klasyczne leki psychodeliczne (LSD, psylocybina, DMT) działają na receptor 5HT-2A tylko w różnych miejscach. Szczególną cechą LSD jest to, że jest on zamknięty w receptorze poprzez specyficzną strukturę. Można to sobie wyobrazić jako pokrywę.

Receptor ma przerwę, cząsteczka LSD przyłącza się do tego miejsca, a receptor zamyka cząsteczkę LSD. Wyjaśnia to długi czas działania LSD, wynoszący do 12 godzin. Receptor 5HT-2A jest połączony z białkiem G, co oznacza, że nie działa bezpośrednio, ale tworzy cząsteczkę składającą się z trzech podjednostek. W zależności od tego, w jaki sposób cząsteczka przyłącza się do receptora, następuje inna ekspresja białka G i inne działanie.

LSD – „Badawcze Chemikalia“

Istnieje legalny rynek pochodnych LSD. Podobnie jak w przypadku syntetycznych kannabinoidów, te pochodne można legalnie kupić przez Internet. I to jest poważny problem. LSD zostaje zakazane, więc pojawia się AL-LAD. Gdy AL-LAD zostaje zakazany, pojawia się 1p-LSD, 1p-LSD zostaje zakazane, to pojawia się 1cp-LSD – 1cp-LSD zostaje zakazane, to pojawia się 1v-LSD. Ta gra nie ma końca i za każdym razem, gdy co zostaje zakazane pod jedną nazwą, to pojawia się pod inną. Możliwości chemiczne są nieograniczone.

Kwas lisergowy ulega modyfikacji, a mimo to dokuje do receptora 5HT-2A, wywołując w nim działanie psychodeliczne. Nowa ustawa o substancjach psychoaktywnych (NpSG) nie może zakazać stosowania całych grup substancji. To byłby naukowy nonsens. Przynajmniej tak uznają prawodawcy.

Jednak nowe substancje są nadal syntetyzowane i legalnie sprzedawane przez Internet. Każde dziecko może kliknąć na pole 18+ i zamówić „badawcze chemikalia” z użyciem karty kredytowej mamy lub taty. Producenci takich substancji umieszczają na opakowaniu ostrzeżenie „nie nadające się do spożycia”, a następnie sprzedają je w Internecie bez żadnych prawnych konsekwencji. Nie chodzi tylko o ochronę małoletnich, ale o swobodne udostępnianie młodocianym niesprawdzonych substancji. Ochrona nieletnich obejmuje alkohol i papierosy, ale nie badawcze chemikalia.

Zamiast regulować substancję, której wyniki są jasne, światowe rządy wybierają grę, której nie mogą wygrać.